W: Świdnickie Studia Teologiczne, Rok XVII (2020), s. 35-48
Streszczenie
Praca podejmuje próbę charakterystyki działalności jezuickiej placówki zakonnej w Wambierzycach w latach 1945–1946. Utworzona w tym okresie pełniła funkcję zarówno domu zakonnego, jak i siedziby parafii. W 1945 roku jezuici przybyli na Ziemię Kłodzką z Polskiej Prowincji Południowej i zetknęli się z problemami społecznymi, narodowościowymi, religijnymi i politycznymi (duszpasterstwo, katechizacja, asymilacja polskiej ludności osadniczej oraz wysiedlenia ludności autochtonicznej). Należy w tym miejscu podkreślić, iż rola i wkład polskiego duchowieństwa na Ziemiach Zachodnich były nie do przecenienia, tym bardziej, że sieć parafialna i struktury kościelne powstały wcześniej niż władze administracji państwowej. Problemem wciąż nierozwiązanym w nauce polskiej jest kwestia „oswajania miejsca” przez polskich osadników z ziem centralnych i wschodnich Rzeczypospolitej Polskiej przybyłych na Ziemie Zachodnie. Dlatego uwagi zawarte w niniejszym szkicu mają charakter postulatów badawczych i wskazują na konieczność zgłębienia tego wciąż nieopracowanego zagadnienia.
Słowa kluczowe:
historia kultury, Ziemia Kłodzka, Wambierzyce, sanktuarium, dziedzictwo kulturowe, Towarzystwo Jezusowe.