Ks. M. Banaczyk, Sakrament pokuty i pojednania, jako odrodzenie wierzącego w Chrystusie oraz motywacja do ukształtowania dojrzałej religijności: studium teologiczno-psychologiczne

W: Świdnickie Studia Teologiczne, Rok XVIII (2021), s. 7-23

Streszczenie

Analizując dane statystyczne oraz doświadczenie własne i innych kapłanów dotyczące praktyki sakramentu pokuty i pojednania, ze smutkiem należy stwierdzić, że wyznawcy Chrystusa od niej odchodzą. Czynników takiego zjawiska z pewnością jest wiele. Może jednym z nich jest zatracenie przekonania, że spowiedź niesie wymierne korzyści tym, którzy z niej korzystają? Może coraz częściej wierni dochodzą do wniosku, że spowiedź jest praktyką pozbawioną sensu? Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie stanowiska Kościoła w tej kwestii, wypracowanego przez setki lat własnym doświadczeniem, a także stanowiska psychologii, których empiria sięga raptem końca XIX stulecia.

Słowa kluczowe

spowiedź, sakrament pokuty i pojednania, teologiczne znaczenie spowiedzi, teologiczne cele i skutki spowiedzi, psychologiczne cele i skutki spowiedzi, dojrzałość religijna